Misschien herken je dit wel: je hebt je tekst wel tien keer nagelezen, blijkt er tóch een schrijffout in te zitten.
En jammer genoeg kom je daar dan vaak niet zelf achter, maar krijg je dit van anderen te horen.
Zo had ik de ‘Checklist voor een goed rapport’ in een nieuw jasje gestoken. En toen vertelde iemand mij dat er een fout in zat.
Huh, een fout?
Ik wilde het niet geloven. De spellingscontrole gaf immers geen fout aan en ik had de checklist ook al aan anderen laten zien.
Toch de tekst nog maar een keer nalezen, en nog een keer, en nog een keer. Ik kon de fout echt niet vinden.
Zie jij de schrijffout?
En? Zag je de fout direct?
Zelfs toen mij verteld werd om welk woord het ging, zag ik het niet meteen. Gelukkig schijnt hier een verklaring voor te zijn!
Waarom we onze eigen schrijffouten niet zien
Dat je je eigen schrijffouten niet ziet – en die van anderen ook niet altijd trouwens -, is niet zo heel bijzonder, blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Volgens psycholoog Tom Stafford van de University of Sheffield ontstaat dit door de manier waarop onze hersenen informatie opslaan. We blijken niet elk detail te zien zoals een computer dat kan.
Wanneer je hersenen weten wat er hóórt te staan, denken ze ook dát het er staat.
Gelukkig maar, want deze manier van generaliseren helpt ons om de eindeloze stroom aan prikkels snel te verwerken. Hierdoor zijn we alleen wel kwetsbaar voor foutjes.
Tip om jezelf op scherp te zetten
Voor wie foutloos door het leven wil, heeft Stafford een praktische tip om onze verborgen fouten op te sporten.
Hij raadt aan je tekst zo onbekend mogelijk te maken, zodat het lijkt alsof je je tekst voor het eerst leest.
Dit doe je door:
- het lettertype aan te passen
- de achtergrond te veranderen
- de tekst te printen en met de hand te verbeteren
Je verandert dus de visuele vorm. Zo kun je je tekst weer met een frisse blik bekijken!
